แหล่ง ข่าว ส่วน ใหญ่ บ่งชี้ ถึง จุด กําเนิด และ ความหมาย ของ คํา ว่า เทกูซิกัลปา ได้ มา จาก ภาษา นาฮูทัล เวอร์ชั่นที่เป็นที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลายที่สุดแสดงให้เห็นว่ามันมาจากภาษานาฮูอัล คําว่าทากุซ-กัลปา ซึ่งแปลว่า "เนินเขาแห่งเงิน" แต่การตีความนี้ไม่แน่นอนเนื่องจากชาวพื้นเมืองที่ครอบครองดินแดนนั้นในขณะนั้น ไม่ทราบว่ามีแร่ธาตุใดอยู่ในบริเวณนั้น

อีก แหล่ง หนึ่ง แสดง ให้ เห็น ว่า เทกูซิกัลปา ได้ มา จาก ภาษา อื่น ซึ่ง หมายถึง วาด หิน ตาม ที่ เลติเซีย โอยูเอลา อธิบาย ไว้ ใน หนังสือ ประวัติศาสตร์ ขั้น ต่ํา ของ เทกูซิกัลปา สเน ทฤษฎีอื่นๆ แสดงให้เห็นว่าอาจมาจากคําว่า โทโกกัลปา ซึ่งหมายถึงนกแก้วสีเขียวเล็ก ๆ ในนาฮัวท์) และ ทอนกอนติน สเตน เมืองเล็กๆ ใกล้ ๆ เทกูซิกัลปา (ตอนโกติน เป็นการเต้นของนาฮูทอลในเม็กซิโก)

ใน เม็กซิโก เชื่อ กัน ว่า คํา ว่า เทกูซิกัลปา มา จาก คํา นาฮูทัล คํา ว่า เทคุซท์ลิพัน หมายถึง "ที่พํานัก ของ ขุนนาง " หรือ เทคุทซินคัลปัน สเปน หมายถึง "สถานที่ สําหรับ เจ้านาย ที่ รัก "

อัลเบอร์โต เดอ เฮซุส เมมเบรโญ นักปรัชญาชาวฮอนดูรัสในหนังสือชื่อท้องถิ่นของอเมริกากลาง กล่าวว่าเตกูซิกัลปาเป็นคําของนาฮูทัลแปลว่า "ในบ้านหินคม" และตัดทอนความหมายดั้งเดิมว่า "เนินเขาเงิน" โดยแย้งว่าทากัซกาลปาเป็นชื่อของเขตตะวันออกของฮอนดูรัสโบราณ

โลส โดโลเรส เชิร์ช สร้าง 1735

ศตวรรษที่ 19 เทกูซิกัลปา ที่แสดงเป็น "เมืองหลวงของอเมริกาสเปน"

ภาพพาโนรามาของเตกูซิกัลปา, 1889

Tegucigalpa ก่อตั้งขึ้นโดยชาวสเปนที่ตั้งรกรากเป็น Real de Minas de San Migual de Tegucigalpa เมื่อวันที่ 29 กันยายน 2578 บนพื้นที่ของการตั้งถิ่นฐานของชาวเลนกาและโทลูปัน นายกเทศมนตรี คน แรก ของ เทกูซิกัลปา คือ ฮวน เด ลา คูววา ซึ่ง เข้า รับ ตําแหน่ง ใน ปี 1579 โบสถ์โดโลเรส (ปี 1735) มหาวิหารซานมิเกล (1765) เมืองคาซาเดลาโมเนดา (1780) และ Immaculate Conception Church (1788) เป็นอาคารสําคัญแห่งแรกที่ก่อสร้างขึ้น

เกือบ 200 ปี ต่อ มา ใน วัน ที่ 10 มิถุนายน 1762 เมือง เหมือง แรล วิลลา เดอ ซาน มิเกล เดอ เตกูซิกัลปา เฮเรเดีย ภาย ใต้ การปกครอง ของ อลอนโซ เฟอร์นานเดซ เฮเรเดีย ซึ่ง เป็น ผู้ ว่าการ ฮอนดูรัส ปลายศตวรรษที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19 ได้ถูกขัดขวางในรัฐบาลท้องถิ่นของเทกูชิกัลปา ตั้งแต่ถูกโค่นล้มในปี 2531 จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของประเทศโคมายากวาในปี 2534 ให้กลับเข้าสู่การปกครองตนเองในเมืองปี 2450

ใน ปี 1817 นายกเทศมนตรี นาร์ซิโซ มัลลอล ได้ เริ่ม สร้าง สะพาน แรก เป็น หัว หน้า สิบ ด้าน เชื่อมต่อ กัน ใน แม่น้ํา โชลูเตกา เมื่อสี่ปีต่อมา ทางคณะฯ ได้เชื่อมโยงเมืองโทกูซิกัลปากับเมืองโคมายาเกล่าของเพื่อนบ้าน ใน ปี 1821 เทกูซิกัลปา ได้ กลายเป็น เมือง แห่ง หนึ่ง ทาง กฎหมาย ในปี ค.ศ. 1824 สภาผู้แทนราษฎรของสาธารณรัฐฮอนดูรัสได้ประกาศเมืองเตกูซิกัลปาและโคมายากัว ซึ่งเป็นเมืองที่สําคัญที่สุดสองเมืองในประเทศ เพื่อเป็นเมืองหลวงของประเทศ

หลังเดือนตุลาคม พ.ศ. 2471 หลังจากที่ได้รับอิสรภาพของฮอนดูรัสในฐานะสาธารณรัฐเดียว เมืองหลวงได้ดําเนินการสับเปลี่ยนตัวไปมาระหว่าง Tegucigalpa และ Comayagua จนถึงวันที่ 30 ตุลาคม 2533 เมื่อ Tegucigalpa ถูกประกาศเป็นเมืองหลวงถาวรของฮอนดูรัสโดยประธานาธิบดีมาร์โค ออเรลิโอ โซโต ในขณะนั้น ตํานานที่เป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลายอ้างว่าสังคมของโคมายากวา เมืองหลวงของฮอนดูรัสซึ่งเป็นเมืองอาณานิคมอันยาวนาน ไม่ชอบภรรยาของประธานาธิบดีโซโตผู้ซึ่งทําการแก้แค้นโดยการย้ายเมืองหลวงของเตกูซิกัลปา ทฤษฎีที่น่าจะเกิดขึ้นก็คือว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเพราะประธานาธิบดีโซโตเป็นหุ้นส่วนสําคัญของบริษัทเหมืองแร่โรซาริโอ บริษัทเหมืองแร่เงินอเมริกันซึ่งมีฐานปฏิบัติการอยู่ในซานจูแอนซิโต ใกล้กับเทกูซิกัลปาและเขาจําเป็นต้องใกล้ชิดกับผลประโยชน์ส่วนตัวของเขา

ใน ปี ค .ศ . 1898 มี การ ตัดสินใจ ว่า ทั้ง เทกูซิกัลปา และ โคมา ยา กูเอลา เป็น เพื่อนบ้าน ใน ฝั่ง ของ แม่น้ํา โคลูเตกา จะ ก่อ ตั้ง เมือง หลวง ขึ้น มา แต่ จะ มี ชื่อ ที่ แยก กัน และ รัฐบาล ท้องถิ่น ใน ช่วง เวลา นี้ ทั้ง สอง เมือง มี ประชากร ประมาณ 40 , 000 คน

ระหว่าง ทศวรรษ 1930 ถึง 1960 เทกูซิกัลปา ยังคง เติบโต ขึ้น จน ถึง ประชากร กว่า 250 , 000 คน ที่ ยอม ให้ กับ พื้นที่ ที่ ใกล้ชิด ที่สุด ใน เมือง โคโลเนีย ; มหาวิทยาลัยอิสระของประเทศ UNAH และ การ สร้าง โรงแรม ฮอนดูรัส มายา ขึ้น มา มันยังคงค่อนข้างเล็กและระดับมณฑลอยู่จนกระทั่งทศวรรษที่ 1970 เมื่อการอพยพย้ายจากพื้นที่ชนบทเริ่มต้นอย่างกระตือรือร้น ใน ช่วง ทศวรรษ 1980 หลาย ๆ ช่อง ทาง รถ ติด และ อาคาร ขนาด ใหญ่ ถูก สร้าง ขึ้น ซึ่ง เป็น ความ แปลกใหม่ ของ เมือง ที่ มี ลักษณะ คล้าย ๆ กัน จนถึง ตึก สอง ชั้น อย่างไร ก็ตาม การ ขาด การ บังคับ ใช้ กฎหมาย วาง ผัง เมือง และ การ จัด เขต มัน ทํา ให้ เกิด การ ขยาย เมือง ที่ ไม่ มี การ จัด ระเบียบ สูง การ ขาด การ เมือง อย่าง เหมาะสม เมื่อ ประชากร ได้ เติบโต ขึ้น แล้ว บน ความ ชัน รอบ ๆ ของ เนิน เขา หลาย แห่ง ใน เมือง ที่ ซึ่ง บริเวณ ที่ ยากจน ที่สุด ของ เมือง ได้ ชนะ

30 ตุลาคม 1998 พายุเฮอร์ริเคนมิทช์ถล่มเมืองหลวง รวมทั้งฮอนดูรัสที่เหลือ เป็นเวลาห้าวัน มิทช์ ได้ตีแผ่นดินถล่มและอุทกภัยทําลายล้างประเทศ ก่อให้เกิดการตายของหลายพันคนรวมทั้งการทําลายป่าไม้อย่างหนัก และการทําลายบ้านหลายพันหลัง ส่วน หนึ่ง ของ โคมา ยา เกวลา ถูก ทําลาย ไป พร้อม กับ ย่าน ต่าง ๆ ใน ทั้ง สอง ฝั่ง ของ เมือง หลวง ฮอนดูรัส หลัง จาก เฮอริ เคน โครงสร้าง พื้นฐาน ใน เตกูซิกัลปา ได้รับ ความเสียหาย อย่างรุนแรง 12 ปี ต่อ มา ซาก ของ เฮอร์ริเคน มิทช์ ยังคง เห็น ได้ โดยเฉพาะ ตาม ฝั่ง แม่น้ํา โชลูเตกา

วันนี้ เทกูซิกัลปา ยังคงขยายตัว ไกลเกินกว่าแก่นของอาณานิคมเดิม ไป ทาง ตะวันออก ใต้ และ ตะวัน ตก สร้าง มหานคร ใหญ่ แต่ ไม่ มี การ จัด ระเบียบ ด้วยความพยายามที่จะปรับปรุงเงินทุนให้ทันสมัย เพิ่มโครงสร้างพื้นฐานและปรับปรุงคุณภาพชีวิตของชาวเมือง ฝ่ายบริหารได้ผ่านกฎและโครงการต่าง ๆ ที่จะเปลี่ยนเมืองให้อยู่ได้ภายในไม่กี่ปีข้างหน้านี้

ภาพถ่ายดาวเทียมของเตกูซิกัลปา

Tegucigalpa ตั้งอยู่บนแนวเขาที่มีความสูง 975 เมตร (3,199 ฟุต) อยู่ในระดับต่ําสุดและอยู่ที่ 1,463 เมตร (4,800 ฟุต) ในบริเวณชานเมืองสูงสุด เช่น เดียว กับ พื้นที่ ตก ทะเล ส่วน ใหญ่ ของ ฮอนดูรัส พื้นที่ ปัจจุบัน ส่วน ใหญ่ ของ เตกูซิกัลปา ถูก ยึดครอง โดย โอเพน วูดแลนด์ พื้นที่รอบเมืองยังคงเป็นป่าไม้เปิด ป่าสนที่สนับสนุนป่าสนด้วยไม้โอ๊ค ขัดและเปลือกไม้เรียบๆ ตลอดจนใบไม้เขียวสดเขียวสดและป่าใบไม้ใบไม้อ่อนที่อ่อนแอ

พื้นที่มหานครของทั้งเตกูซิกัลปาและโคมายาเกลาครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด 201 ตารางกิโลเมตร (77.6 ตร.ไมล์) ขณะที่เขตเซ็นทรัลทั้งหมดครอบคลุมพื้นที่รวม 1,396 ตารางกิโลเมตร (539.1 ตร.มิ) ความผิดพลาดทางธรณีวิทยา ที่เป็นภัยต่อละแวกบริเวณที่อยู่บนและใต้เนินเขา ได้ถูกระบุในบริเวณที่สูงของเขตรอบเมืองหลวง

แม่น้ํา โคลูเตกา ซึ่ง ข้าม เมือง จาก ใต้ ไป เหนือ และ แยก เทกูซิกัลปา และ โคมายา เกวลา ออกจาก เมือง เอล ปิคาโช ฮิลล์ เป็นภูเขาที่เต็มไปด้วยความสูงปานกลาง ลอยขึ้นเหนือตัวเมือง ย่าน ต่าง ๆ ทั้ง ราย ได้ ที่ อยู่อาศัย สูง ขึ้น และ ต่ํา ลง อยู่ บน ความ ชัน เมือง ประกอบ ด้วย เนิน ทราย ที่ อ่อนโยน และ วงแหวน ของ ภูเขา ที่ อยู่ รอบ ๆ เมือง มี แนวโน้ม ที่จะ ดัก มลพิษ ในช่วงฤดูแห้ง เมฆหมอกควันหนาทึบของคอกที่อยู่ในอ่าง จนกระทั่งฝนตกครั้งแรก

เข้าไปในหุบเขาและแยกจากแม่น้ําสายหนึ่ง เทกูซิกัลปามักจะน้ําท่วมในช่วงฤดูฝน เหมือนประสบกับน้ําท่วมใหญ่ในระหว่างพายุเฮอร์ริเคนมิทช์ และในระดับที่น้อยกว่าทุกปีในฤดูฝน แม้จะมีความสูงหลายพันฟุตเหนือระดับน้ําทะเล แต่เมืองยังขาดระบบควบคุมน้ําท่วมที่มีประสิทธิภาพ รวมทั้งคลองและท่อน้ําเสียที่มีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะส่งน้ําฝนกลับสู่แม่น้ําเพื่อไหลลงสู่มหาสมุทร แม่น้ําเองเป็นภัยคุกคาม เพราะมันไม่ลึกพอใต้ท้องถนน และแม่น้ําก็สูงพอที่จะป้องกันไม่ให้มันแตกออก มี ชุมชน กว่า 100 แห่ง ที่ ถูก มอบหมาย ให้ เป็น เขต ที่ มี ความ เสี่ยง สูง หลาย คน ได้ ตัด ให้ ออกไป ไม่ อาศัย ได้ ทั้งหมด

มีอ่างเก็บน้ําชื่อ เอมบาลส์ ลอเรลส์ ทางตะวันตกของเมืองนี้เป็นแหล่งจ่ายน้ําร้อยละ 30 ของแหล่งน้ํา รวมทั้งโรงเก็บน้ําทางตอนใต้ของเมืองราว 7.3 กิโลเมตร (4.5 ไมล์) จากสนามบิน ส่วนของอ่างเก็บน้ําคอนเซปซิคอน อยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ 6 กิโลเมตร (3.7 ไมล์)

มุมมองของเทกูซิกัลปา

เขตกลางแบ่งเขตแดนกับเทศบาลอีก 13 แห่งของฟรานซิสโก โมราซัน: เซดรอสและทาลังก้า (ใต้) โอโจโจนา, ซานตาอานา, ซานบูเวนาเวนตูรา และมาราอิตา (ตะวันออก) ซานฮวนเดฟลอเรส วิลลาเดซานฟรานซิสโก ซานตาลูซิอา วาลเลอเดออังเคเลส ซานอันโตนิโอ เด ออเรียนเต และทาทุมบลา (และตะวันตก) เลปาเตรีก นอกจากนี้ยังมีพรมแดนติดกับทางตะวันตกของเทศบาลสองแห่งของจังหวัดโคมายากัว วิลลาเดซานอันโตนิโอและลามานี โดยเทศบาลเมืองนี้อยู่ที่จุดเขตกลางคือ เลปาเตอริก วิลลา เด ซาน อันโตนิโอ และลามานิล พบปะกันที่บริเวณนั้น

มหาวิหาร เมโทรโพลิตัน สร้างขึ้นระหว่าง 1765 ถึง 1786

ภาพจากดาวเทียมของนาซาแสดงให้เห็นถึงแม่น้ําโชลูเตกาซึ่งแยกดินแดนออกเป็นของโทกูซิกัลปาและโคมายาเกวลา

ภูมิอากาศ

Tegucigalpa มีรูปแบบที่ค่อนข้างปานกลาง ของภูมิอากาศที่เปียกชื้นและแห้ง ใน เมือง ใหญ่ ๆ ใน อเมริกา กลาง ภูมิ อากาศ ของ เทกูซิกัลปา เป็น ที่ ที่ น่า รื่นรมย์ ที่สุด เพราะ ระดับ สูง เช่นเดียวกับฮอนดูรัสตอนกลางส่วนใหญ่ เมืองนี้มีภูมิอากาศเขตร้อน แม้ว่าจะได้รับอุณหภูมิเพราะความสูง ซึ่งหมายถึงมีความชื้นน้อยกว่าหุบเขาต่ําสุดและภูมิภาคตามชายฝั่ง แม้แต่อุณหภูมิเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 19 °ซ. (66 °ซ.) และ 23 °ซ. (73 °ซ.ฟ) องศา

เดือนธันวาคมและเดือนมกราคมเป็นเรื่องที่เจ๋งที่สุด โดยอุณหภูมิต่ํา/ต่ํา 14 °ซ. (57 °ซ.ฟ); ในขณะที่มีเดือนมีนาคมและเดือนเมษายน ซึ่งสัมพันธ์กันอย่างแพร่หลายในเทศกาลวันหยุดของสัปดาห์อันศักดิ์สิทธิ์ คือร้อนแรงและอุณหภูมิที่สูงถึง 40 °ซ. (104 °F) ในวันที่ร้อนที่สุด ฤดูแห้งแล้งดํารงอยู่ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน ถึงเดือนเมษายน และฤดูฝนจากเดือนพฤษภาคมถึงตุลาคม ใน ช่วง ปี นั้น มี ค่า เฉลี่ย ของ 107 วัน ที่ ฝน ตก ใน เดือนมิถุนายน และ กันยายน เดือน ที่ เปียก น้ํา

แสงแดดเฉลี่ยต่อเดือนในช่วงปีคือ 211.2 และจํานวนวันที่ฝนตกเฉลี่ยต่อเดือนคือ 8.9 แสงแดดโดยเฉลี่ยในช่วงฤดูแล้งนั้นอยู่ที่ 228 ชั่วโมงต่อเดือน ขณะที่ 182.5 มิลลิเมตร (7.19 นิ้ว) คือปริมาณฝนรายเดือนโดยเฉลี่ยในระหว่างฤดูฝนเปียก เดือนแห่งฤดูฝนที่ตกในเดือนพฤษภาคม เดือนมิถุนายนและกันยายน ตุลาคม เฉลี่ยวันที่ฝนตกถึง 16.2 ครั้ง ในแต่ละช่วงนั้น

พายุเฮอร์ริเคนมิตช์

มุมมองทางอากาศของเมืองหลวง หลังพายุเฮอร์ริเคนมิทช์ ต้นเดือนพฤศจิกายน 1998

เตกูซิกัลปา เช่นเดียวกับฮอนดูรัสที่เหลือ ได้ประสบความเสียหายอย่างใหญ่หลวงจากพายุเฮอร์ริเคนมิทช์ เมื่อปลายเดือนตุลาคมและต้นเดือนพฤศจิกายน 2541 ซึ่งชาวฮอนดูรัสขนาดยักษ์ไม่ได้เป็นสักขีพยานนับตั้งแต่พายุเฮอร์ริเคนฟี มิทช์ ได้ ทําลาย ส่วน หนึ่ง ของ โคมา ยา กูลา ของ เมือง ไป แล้ว ก็ ที่ อื่น ๆ ตาม ฝั่ง แม่น้ํา โคลูเตกา พายุยังคงอยู่เหนืออาณาเขตของฮอนดูรัสเป็นเวลา 5 วัน โดยทิ้งฝนที่ตกหนักในช่วงฤดูฝน พื้นดินแห้งแล้งไปแล้วและไม่สามารถซึมซับปริมาณน้ําฝนที่หนักได้ ในขณะที่การทําลายป่าและเศษซากของพายุเฮอร์ริเคนที่หลงเหลืออยู่นั้น เป็นเหตุให้เกิดน้ําท่วมใหญ่ทั่วภูมิภาคที่แผ่เป็นวงกว้างของประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเตกูซิกัลปา

ฝนที่ตกหนักทําให้เกิดน้ําท่วมฉับพลัน อันเป็นผลให้เกิดน้ําท่วมใหญ่ของชนชั้นผู้นําของชลูเตกา และแม่น้ําที่บวมน้ําไหลท่วมตลิ่ง ทําให้ย่านและสะพานต่างๆ ทั่วเมืองที่ถูกถล่มระทม ฝนยังตกลงมาด้วย ส่งภาพดินถล่มขนาดมหึมา รอบๆ เอล เบอร์รินช์ ฮิลล์ ใกล้บริเวณตัวเมือง ดิน ถล่ม เหล่า นี้ ทําลาย พื้นที่ ใกล้เคียง โซโต ส่วน ใหญ่ และ เศษ ขยะ ที่ ไหล เข้าไป ใน แม่น้ํา ก่อ ตั้ง เขื่อน เขื่อนกั้นน้ําในแม่น้ําและพื้นที่โคมายาเกวาซึ่งตั้งอยู่ต่ําจนจมลงแล้ อาคาร แห่ง ประวัติศาสตร์ ที่ ตั้ง อยู่ ตาม ถนน คาล เลอ เรียล ถูก ทําลาย สิ้นเชิง หรือ เสียหาย มาก จน ไม่ มี ทาง ซ่อมแซม ได้

ภาพพาโนรามิกของเตกูซิกัลปา

ซึ่งตั้งอยู่ในหุบเขาและล้อมรอบด้วยเทือกเขา เทกูซิกัลปาอยู่สูงและมีพื้นที่ราบหลายแห่ง เมือง นี้ ยัง ไม่ มี การ จัด ระเบียบ อย่าง สูง โดยเฉพาะ ใน เขต ที่ เก่าแก่ ที่สุด ของ เมือง มัน ได้ เห็น การเติบโต อย่างรวดเร็ว ใน ช่วง 30 ปี ที่ ผ่าน มา และ เพียง แต่ เมื่อ เร็ว ๆ นี้ รัฐบาล ได้ ผ่าน กฎหมาย บาง ข้อ เพื่อ สร้าง กฎ การวาง ผัง เมือง และ การ จัด โซนนิ่ง ถนนพื้นผิวสามารถแคบได้ด้วยช่องทางที่สําคัญที่สุดที่บรรทุกได้ไม่เกินสองหรือสามช่องทางซึ่งวิ่งในแต่ละทิศทาง ซึ่งทําให้เกิดปัญหาการจราจรติดขัดมากขึ้น ระเบิดหลักหลายลูกได้ติดตั้งการเปลี่ยนแปลงระหว่างทาง ผ่านเกินไป และช่องว่างผ่าน อนุญาตให้ใช้ทางหลวงที่เข้าควบคุมได้ แต่เนื่องจากถนนสายนี้แม้แต่ท้องถนนในเมืองก็ไม่ได้ล้อมรอบเมืองไปหมด ถนนก็มักจะเข้าถึงได้น้อยมาก สายใยไฟฟ้าและสายโทรศัพท์ที่เข้มแข็งบนท้องถนนเป็นสายตาทั่วไปในเมืองหลวง และแทบทุกเมืองในฮอนดูรัสนับตั้งแต่มีการนําสายไฟฟ้าใต้ดินมาใช้เฉพาะในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเท่านั้น

รอบเมือง

ดาวน์ทาวน์เตกูซิกัลปาถูกมองไปทางตะวันตกจากโรงแรมฮอนดูรัสมายา

เขต มหานคร ของ เทกูซิกัลปา และ โคมา ยาเกวลา ถูก แบ่ง ออก เป็น บาริโอส และ อาณานิคม และ มี 892 คน โคโลเนียส แสดง ถึง ชานเมือง ที่ มี อายุ 20 กลาง ศตวรรษ ที่ ผ่าน มา บาง แห่ง รู้จัก กัน ว่า เป็น ที่อยู่อาศัย สําหรับ การพัฒนา ราย ได้ สูง และ พวก นี้ ก็ ยังคง แพร่กระจาย ไป เรื่อย ๆ ใน ขณะ ที่ ชาว บาร์เรีย เป็น ย่าน ใน เมือ

ใน ขณะ ที่ คณะ บริหาร ของ เมือง แบ่ง เมือง ออก เป็น บาริโอส และ อาณานิคม ความ จริง ที่ ว่า มี เมือง เป็น ร้อย ๆ แห่ง ทํา ให้ การ กําหนด เขต ต่าง ๆ ของ เมือง นั้น ยาก โดยเฉพาะ กับ คน ที่ ไม่ คุ้นเคย กับ เขต กลาง เพื่อ ให้ มี ความ เข้าใจ ที่ ดี ขึ้น เกี่ยวกับ เขต ของ เมือง บริเวณ เมือง นี้ สามารถ แบ่ง ออก เป็น สอง ส่วน ได้ ก่อน อื่น : เทกูซิกัลปา และ โคมายากูเอล่า สอง องค์กร นี้ ยังคง ถูก แยก ออก โดย แม่น้ํา โชลูเตกา ซึ่ง อยู่ ระหว่าง มัน

แผนที่แสดงศูนย์ร่วมสมัยของ Tegucigalpa ซึ่งสร้างโดยชุมชนมากกว่า 40 แห่ง

ด้าน Tegucigalpa ของเขตสามารถแบ่งได้เป็นห้าส่วน: 1) เซ็นโทร ฮิสโตริโค (ดาวน์ทาวน์ประวัติศาสตร์); 2) เซนโทร คอนเทมโพราเนียว หรือโซนาวิวา (โซนดาวน์ทาวน์หรือโซนวิเบรนต์); 3) นอร์ทเทกูซิกัลปา; 4) เซาท์เทกูซิกัลปา; และ 5) อีสต์ เทกูซิกัลปา

• 1 - ประวัติศาสตร์กลาง หรือ เมือง ประวัติศาสตร์ ของ เทกูซิกัลปา ถูก สร้าง ขึ้น โดย ย่าน ที่ อยู่อาศัย เดิม ที่ ย้อน ไป จนถึง วัน ก่อตั้ง หลาย ปี มา แล้ว บริเวณ นี้ ยัง ถูก ละเลย และ วิ่ง ลง ไป แต่ ใน ช่วง เวลา หลัง ๆ นี้ ได้ มี การ พยายาม ฟื้นฟู เขต นี้ และ นํา มรดก อาณานิคม กลับ มา สํานักงาน ของ รัฐ หลาย แห่ง รวม ทั้ง สภา แห่งชาติ และ ศาลา กลาง เมือง รวม ทั้ง พิพิธภัณฑ์ สวน สวน วิหาร และ โบสถ์ ต่าง ๆ อยู่ ที่นี่
• 2 - Centro Contemporaneo เป็นคนปัจจุบัน มีความสั่น และเป็นตัวกลางของเมือง Tegucigalpa ในปัจจุบัน พื้นที่แถบนี้ก่อตั้งขึ้นโดยพื้นที่บริเวณใกล้เคียงทางตะวันออกของแม่น้ําโชลูเตกา ทางตอนใต้ของแม่น้ําสามสายพันธุ์ทางตอนเหนือของประเทศ ริโอ ชิคิวโต (ซึ่งเป็นแนวร่วมระหว่างหินโคลูเตกาใต้สะพานมัลโลล) ทางตะวันตกของทางตะวันตกเฉียงใต้ (อนิลโล เปริฟริโค) และทางตอนเหนือของกองทัพบลอฟด์

โรงแรมแมริออท โฮเต็ล จากจอห์น พอล 2 บลอดด์ ในโคลอนเนีย ลอส โพรเฟสชันเลส

ส่วน นี้ ของ เมือง อาจ จะ เป็น บริเวณ ที่ พัฒนา ได้ ดี ที่สุด และ มี การพัฒนา ใน เมือง อย่าง เหมาะสม พื้นที่แห่งนี้ก่อตั้งขึ้นโดยชุมชนกว่า 40 แห่ง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นบริเวณที่อยู่อาศัยชั้นกลางที่ร่ํารวยอย่างโคโลเนีย ปาลมิรา ทางตะวันออกของศูนย์ประวัติศาสตร์ บน Boulevard Morazan ซึ่งเป็นแหล่งจัดหาสถานที่ต่างประเทศหลายแห่งรวมทั้งร้านอาหารที่มีราคาสูง บริเวณ ย่าน ที่ สูง ขึ้น ไป อีก แห่ง คือ โลมาส เดล กิจาโร โลมา ลินดา และ โลมาส เดล มา ยาบ ซึ่ง เป็น ที่ อยู่อาศัย ส่วน ใหญ่ ของ อพาร์ทเมนต์ ที่ อยู่ ใน เมือง

โรงแรมชั้นนําของเมืองนี้ ถูกพบในย่านนี้ รวมทั้งในโรงแรมพลาซา ซาน มาร์ติน ได้แก่: โรงแรมแมริออท โรงแรมคลาเรียน โรงแรมเอลเซนเตนาริโอ อินเตอร์คอนติเนนทัล ฮอนดูรัส มายา เดล ลิเบอร์ทาดอร์ พลาซา ซาน มาร์ติน โรงแรมอลาเมดา โรงแรมเอ็กซ์เซลซิโอร์และคาสิโน

แผนที่ที่แสดงพื้นที่มหานครของเขตกลางแบ่งออกเป็นส่วนสี

Bulevard Morazan และ Avenida Los Proceres/Avenida La Paz เป็นเส้นทางการค้าที่ยุ่งอยู่ (ทํางานขนานกัน) และเปิดทําการตามย่านต่าง ๆ ของต่างประเทศ เขตของโรงแรม ที่ตั้งธุรกิจ และอาคารของบริษัท รวมถึง Los Proceres Comerial Park) บูเลวาร์ด ซูยาปา และ บูเลวาร์ด ฮวน พาโบล 2 ตั้งอยู่ทางใต้ของอาคารที่ได้กล่าวมาแล้ว และยังตั้งเขตการค้าและการเงินที่ยุ่งอยู่ โดยทอดผ่านย่านต่าง ๆ เช่น โคโลเนีย ลอส โพรเฟซิโอนาเลส ซึ่งเป็นที่ตั้งของทําเนียบประธานาธิบดี โคโลเนีย ฟลอเรนเซีย นอร์เต ที่มัลพลาซา มอลล์อยู่ โคโลเนีย มิรามอนเตส บางกลุ่มก็ได้จัดหาสถาบันการเงินหลายแห่ง สํานักงานของรัฐบาล โรงแรม ฯลฯ

• 3 - North Tegucigalpa เกิดขึ้นโดยชนชั้นกลางและย่านยากจนที่อยู่เหนือเนินเขาที่อยู่บริเวณใกล้เคียง ทางตอนเหนือของตัวเมืองในประวัติศาสตร์ทางเหนือทันที นอกเหนือจาก ย่าน ชุมชน เหล่า นี้ แล้ว ยัง มี อุทยาน แห่ง ชาติ ของ สหประชาชาติ อยู่ บน เอล พิคาโช ฮิลล์ เป็น จุดหมาย หนึ่ง ใน จุดหมาย ที่ นิยม ที่สุด ใน เมือง หลวง ของ ประเทศ และ ผู้ เข้า มา เยี่ยมชม นอก สวน ไป ทาง เหนือ และ ตะวัน ตก เฉียง เหนือ ของ เมือง ซึ่ง เป็น ย่าน ย่าน ของ ชน เมือง ที่ มี ราย ได้ สูง อย่าง เอล ฮาติลโล นั่ง อยู่ ด้าน ข้าง ของ เขา ที่ มี พืช หนัก อยู่ รอบ ๆ
• 4 - เซาท์เทกูซิกัลปา คือทุกอย่างทางใต้ของ Boulevard Fuersas Armadas บริเวณ นี้ เป็น บ้าน ของ โคโลเนีย เคนเนดี ซึ่ง เป็น ย่าน ที่ ใหญ่ ที่สุด ของ เมือง หลวง ที่ มี ประชากร กว่า 137 , 000 คน เทกูซิกัลปา ใต้ รวม ทั้ง ชนชั้น กลาง และ ย่าน ที่ ยากจน มหาวิทยาลัย สอง แห่ง ยูทีเอช และ ยูนิเทค อยู่ ใน ย่าน ชานเมือง ทาง ใต้ ของ ย่าน ชานเมือง
• 5 - อีสต์ เทกูซิกัลปา รวมเอาส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ชนบทและยากจน ผลของการเติบโตแสวงหาเงินทุนและความเกี่ยวข้องของรัฐบาล โรงพยาบาลมาริอา เพเดียทริก และสุยาปา ตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของเกาะอานิลโล เปอริเฟริโก

โกมายากูเอลา

โคมายากูเอล่า ดูจากฮวน เอ ลาอิเนซ ฮิลล์กับธนาคารกลางของฮอนดูรัสและอาคารภาคผนวกอยู่กึ่งกลาง

โคมา ยา เกวลา ถูก พบ ที่ ฝั่ง ตะวัน ตก ของ แม่น้ํา โคลูเตกา และ การ ทํา ให้ เมือง ส่วน ใหญ่ เป็น เมือง ที่ มี ราย ได้ ต่ํา กว่า ในทางประวัติศาสตร์ โคมายาเกวลา ยังคงพัฒนาน้อยกว่าอีกด้านหนึ่งของเมืองหลวง บางส่วนก็อ้างว่ามีส่วนร่วมไม่เพียงพอจากเจ้าหน้าที่รัฐ ใน ช่วง ไม่ กี่ ปี ที่ ผ่าน มา ทาง ตะวัน ตก ของ เมือง หลวง ได้ เห็น การเติบโต และ การพัฒนา เช่น การ เปิด เมโทร มอลล์ ใกล้ ๆ กับ สนามบิน ด้วยการก่อสร้างห้างสรรพสินค้า Mall Premier and City Mall สินค้าหลังนี้จึงกลายเป็นห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ Comayaguela จะได้รับการอัพเกรดอีกครั้ง มีประชากรประมาณ 650,000 คนในโคมายาเกวลา ซึ่งมีส่วนช่วยในการลักลอบค้า 58.3 เปอร์เซ็นต์จาก 120 ล้านคน (6.349 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) เกิดขึ้นทุกวันโดยการพาณิชย์ในเขตกลาง

คามายากูเอลา ของเมืองหลวงสามารถแบ่งออกเป็นสี่ส่วนได้: 1) โซนาเซนโทร (ดาวน์ทาวน์โคมายาเกวลา); 2) นอร์ทโคมายาเกวลา 3) เซาท์โคมายากูเอลา; และ 4) เวสต์โคมายาเกวลา

• 1 - โซน่า เซนโทร เดอ โคมายาเกวลา เป็นย่านใจกลางเมืองโคมายากูเอลา และเป็นพื้นที่ก่อตั้งโดยบาร์ริโอที่เก่าแก่ที่สุด บาร์ริโอ เหล่า นี้ ถูก สร้าง ขึ้น ใน ลักษณะ แผน แบบ ถนน แบบ ตาราง สํานักงานของรัฐบาลหลายแห่งอยู่ในเขตนี้ รวมทั้งอาคารภาคกลางของฮอนดูรัสและสํานักงานสอบสวนคดีอาญา (Direcion General de Acion) รวมทั้งโรงเรียนวิจิตรศิลป์แห่งชาติที่ตั้งอยู่ในอาคารโคมายาเกล่าของเมืองเดิมซึ่งสร้างขึ้นในปี 2488

มองไปทางตะวันออกเฉียงเหนือจากโคมายาเกวลา ที่จุดก่อสร้างของห้างสรรพสินค้าที่กําลังจะมาถึง

• 2 - โคมายาเกวลา เหนือถูกก่อตั้งขึ้นโดยพัฒนาการที่อยู่อาศัยหลังพายุเฮอร์ริเคนมิทช์ช่วงกลางเมือง ที่อาศัยอยู่ในเทือกเขาโคมายาเกลาทางตอนเหนือของประเทศ เช่น โคโลเนีย เคอร์โร กรานเด ซึ่งเป็นย่านชนชั้นกลางที่กําลังเติบโตอย่างต่อเนื่องทางชานเมืองทางตอนเหนือของประเทศ
• 3 - เขตโคมายาเกวลาใต้ อยู่ในเขตที่ดีกว่าของโคมายาเกวา พื้นที่บริเวณนี้ถูกพบทางตอนใต้และตะวันตกเฉียงใต้ของสนามบิน รอบๆ เขตสงวนลอสลอเรลส์และทางตอนใต้ของถนนเลปาเตอริก (คาร์เรเทอริก เลปาเตอริก หรือที่รู้จักกันอีกชื่อหนึ่งว่า คาร์เรเทรา อัล บาตัลลอน) นอกจาก นี้ ยัง เป็น พื้นที่ หลัง พายุ เฮอร์ริเคน มิทช์ ที่ เติบโต ขึ้น ใน ช่วง ทศวรรษ ที่ ผ่าน มา และ รวม ไป ถึง ชุมชน ราย ได้ สูง ของ โคมา ยาเกวลา ที่ ปะทุ ขึ้น ใน พื้นที่ และ ยังคง กระจาย ออกไป เรื่อย ๆ เมื่อ มี การพัฒนา ชน ชั้น กลาง ชาน ทอนคอนติน อินเตอร์เนชั่นแนล เมโทร มอล และ ซิตี้ มอลล์ อยู่ ใน บริเวณ นี้ โรซิเดนเชียล ลา อาร์โบเลดา และ เรซิเดนเชียล โลส ฮิดัลโกส เป็นพัฒนา ราย ได้ สูง ขึ้น บาง ส่วน ใน ชานเมือง โคมายา เกวลา ทาง ใต้
• 4 - โคมายาเกวลา ตะวันตก ส่วนใหญ่เป็นย่านที่ยากจน ซึ่งแพร่จากโซน่า เซ็นโทร ไปยังบริเวณที่ราบคาด พื้นที่ บริเวณ เหล่า นี้ หลาย แห่ง ได้ ผ่าน การ ปลูก เมือง ที่ ถูก สร้าง ขึ้น มา และ ไม่ มี โครงสร้าง พื้นฐาน ที่ เหมาะสม พื้นที่นี้ชนะทางตอนเหนือของถนนเลปาเตริก และทางตะวันตกของ Boulevard de la Comunidad European Blvd)

แม้ ว่า จะ มี ขนาด ใหญ่ เท่า กับ เขต กลาง แต่ พื้นที่ เมือง ของ เทกูชิกัลปา - โคมายาเกลา ที่ มี ประชากร 1 . 2 ล้าน คน ก็ ถูก กระชับ ใน พื้นที่ เล็ก ๆ

สํามะโนประชากรปี พ.ศ. 2556 ได้บันทึกประชากรจํานวน 1,157,509 คนในเขตกลาง ยังคงเป็นแนวโน้มของการเติบโตของประชากรในเมืองนี้อย่างต่อเนื่องนับตั้งแต่ สํามะโนประชากร ปี 2544 ซึ่งบันทึกประชากรจํานวน 850,445 คน

ใน ปี 2004 มี สมาชิก 185 , 577 คน ใน บ้าน โดย เฉลี่ย 4 . 9 คน ต่อ ครัวเรือน คาดว่าจํานวนประชากรและเขตรถไฟใต้ดินของเมืองจะเพิ่มเป็นสองเท่าภายในปี 2562

ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (HDI) คือค่าสูงสุดในประเทศวัดได้ที่ 0.759 ในปี 2549 ใน ช่วง ปี เดียว กัน นั้น ประชากร 47 . 6 เปอร์เซ็นต์ ของ เขต กลาง อาศัยอยู่ ใน ความยากจน 29 . 7 อาศัยอยู่ ใน ระดับ ปานกลาง และ 17 . 9 ใน ความยากจน ขั้น สุด อายุขัยเฉลี่ยในเขต ณ ปี 2004 คือ 72.1 ปี ใน ปี 2010 ประชากร 4 . 9 เปอร์เซ็นต์ ยังคง ไม่ รู้หนังสือ เมื่อ เทียบ กับ อัตรา ประชาชาติ ที่ 15 . 2 เปอร์เซ็นต์

ในปี 2010 รายได้รายเดือนโดยเฉลี่ยคือ L.8,321 (US$440.49) เมื่อเปรียบเทียบกับค่าเฉลี่ยของประเทศ L.4,767 (US$252.35) และค่าเฉลี่ยของเขตเมือง L.7,101 (US$375.91)

กลุ่มชาติพันธุ์และเครื่องสําอางเชื้อชาติของ เทกูซิกัลปา ผูกพันกับส่วนที่เหลือของฮอนดูรัสเป็นอย่างมาก 90 % ของ คน ที่ อาศัยอยู่ ใน เมือง นี้ ส่วน ใหญ่ จะ เป็น คน ที่ มี ชน กลุ่ม น้อย ใน ชน ชาว ขาว - ฮิสแปน พวก เขา เข้า ร่วม กับ ผู้ อพยพ จีน และ อาหรับ ซึ่ง ส่วน ใหญ่ เป็น คน หลัง จาก มา จาก ปาเลสไตน์ มี ชาวอเมริกัน พื้นเมือง และ ชาว อัฟโร - ฮอนดูรัส ด้วย

เทกูซิกัลปาเรียงตามตัวเลข: โรงละคร 4 แห่ง ตลาด 12 ตลาด สะพานเดินเท้า 12 แห่ง มหาวิทยาลัย 12 แห่ง โรงพยาบาล 14 แห่ง ซุปเปอร์มาร์เก็ต 28 ร้านภาพยนตร์ 40 แห่ง ศูนย์สุขภาพ 64 แห่ง 64 ช่องทางควบคุมแสง โรงเรียนกลาง 87 แห่ง และเภสัชกร 100 แห่ง คณะกรรมการฉุกเฉินในท้องถิ่น 123 ร้านมี 00 สวนหรือพลาซา 200 แห่ง ศูนย์กีฬา พนักงานดับเพลิง 400 คน พนักงานอาสา 600 คน ละแวกบ้านเมือง 892 แห่งที่จัดเป็นบาริออสและเป็นอาณานิคม มีแพทย์จํานวน 1200 คน รถขนส่งสาธารณะสองพันคัน รถแท็กซี่ 60 พันคันไม่สามารถอ่านหรือเขียนได้ และมีเพียง 1400 คันเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงโดยตรงได้ น้ําโต๊ะ

สุขภาพ

ในปี 2547 มีหน่วยงานสาธารณสุข 67 แห่งในเขตตอนกลาง โรงพยาบาลแห่งชาติ 5 แห่ง ศูนย์สุขภาพ 22 แห่ง ในมหานคร ศูนย์สุขภาพ 37 แห่ง ทั่วพื้นที่ชนบท และคลินิกอุปกรณ์เสริมอีกสามแห่ง มีโรงพยาบาลเอกชนหลายแห่งในเมือง รวมทั้งโรงพยาบาลหลายแห่งที่บริหารโดยสถาบันประกันสังคมแห่งฮอนดูรัส (IHSS) ซึ่งเป็นโครงการประกันสังคมที่สนับสนุนโดยรัฐบาลของประเทศ

ในปี 2546 มีเพียง 58.5 เปอร์เซ็นต์ของประชากรจ้างที่มีส่วนบริจาคให้แก่ IHS ในขณะที่ส่วนที่เหลือที่ยังไม่มีการประกันนั้นเป็นผลมาจากการจ้างงานในภาคเอกชนหรือคนงานในประเทศ โดย รวม แล้ว มี ประชากร ใน เขต กลาง เพียง 26 . 5 % เท่านั้น ที่ ถูก ครอบคลุม โดย สาธารณสุข

เขต กลาง รายงาน ว่า อัตรา การ ติด เชื้อ เอชไอวี/เอดส์ ของ ประเทศ สูง ถึง 20 . 2 เปอร์เซ็นต์ ของ โรค เอดส์ ที่ มี ไวรัส อยู่ 5 , 674 ราย ใน ช่วง ปี 2004 มี การ วินิจฉัย โรค เอดส์ ใหม่ 258 โรค ใน เขต กลาง

ใน ปี 2000 อัตรา การ ตาย ของ มารดา ใน เมือง นี้ คือ 110 ของ ทุก ๆ 100 , 000 คน ที่ 62 . 3 เปอร์เซ็นต์ เป็น ผู้หญิง อายุ 20 ถึง 35 ปี ในปี 2544 อัตราการตายของทารกอยู่ที่ 29 ต่อ 1000 (อัตราการตายของทารกและเด็กทั้งสองอยู่บนพื้นฐานของประชากรในท้องถิ่นและนอกเขตที่มารับการรักษาพยาบาล) ใน ปี 2005 มี การ คาด การณ์ ไว้ ว่า 101 ใน ทุก ๆ 10 , 000 คน ต้อง ทน ทุกข์ จาก ความ พิการ ทาง กายภาพ หรือ ทาง จิต

ฮอนดูรัสโดยทั่วไปไม่มีการรักษาพยาบาลที่มีเสถียรภาพ สาเหตุก็คือการขาดเสถียรภาพทางการเมืองและ 62.8% ของประเทศก็ขาดแคลนผู้ดูแลทางการแพทย์ หรือมีการฝึกอบรมที่เหมาะสมให้กับผู้ดูแลของประเทศ

ศาสนา

ส่วนที่เหลือของฮอนดูรัส โรมันคาทอลิกเป็นศาสนาที่ครอบงําเขตตอนกลาง และในบางขณะนั้นพวกเขาก็คิดรวมประชากรได้ถึงร้อยละ 95 โดยในปัจจุบันคิดว่าประมาณปี 2550 ทําให้ชาวโปรเตสแตนต์เหล่านั้นคิดเป็นร้อยละ 47 ในขณะที่ชาวโปรเตสแตนต์ทั้งหลายคิดเป็นร้อยละ 36 ประวัติศาสตร์ ของ พวก เขา ใน เทกูซิกัลปา เริ่มต้น ขึ้น ราว ปี 1548 ด้วย การ ตั้ง คณะ มิชชันนารี เมอร์ซีดาเรีย ขึ้น มา เป็น ส่วน หนึ่ง ของ ความ พยายาม ใน การ แปลง ชุมชน เดิม ในปี 2559 ชาวโกมายากัวได้ถูกย้ายตัวและเปลี่ยนชื่อเขตดิโอซีกัลปา และได้รับการยกระดับให้เป็นอัครมุขมณฑลอาร์ชบิชอปภายใต้อาร์ชบิชอป มารีอา มาริเนซ อี กาบานส์ (ปี 2485-2544)

กลุ่ม ศาสนา อื่น ๆ ได้ เริ่ม ทํา งาน ใน ช่วง ต้น ศตวรรษ ที่ 20 รวม ถึง กลุ่ม ควาเกอร์ ซึ่ง ใน ปี ค .ศ . 1914 ได้ เริ่ม ทํา งาน ใน เมือง หลวง ของ ประเทศ ในปี 2489 คณะมิชชันนารีของสนธิสัญญาทางภาคใต้ได้เดินทางถึงเมืองเตกูซิกัลปาและในทศวรรษที่ 1950 อนุสัญญาแห่งชาติที่โบสถ์คริสต์และคณะกรรมการแห่งตะวันออกได้มาถึงก่อนแล้ว

สมัชชา มิชชันนารี ของ พระเจ้า ได้ เข้าไป ใน ฮอนดูรัส ใน ช่วง ปลาย ทศวรรษ 1940 และ ใน ปัจจุบัน ได้ มี โบสถ์ ใหญ่ ใน เตกูซิกัลปา ซึ่ง มี สมาชิก มาก กว่า 10 , 000 คน โบสถ์ของพระเจ้าแห่งคลีฟแลนด์ รัฐเทนเนสซีได้ก่อตั้งขึ้นในเทกูซิกัลปาในปี 2494 โบสถ์นานาชาติแห่งโฟร์สแควร์โกสเปลนั้น ตามมาในปี 2495 และในปลายทศวรรษที่ 1950 พันธมิตรอีแวนเจลิคัลแห่งฮอนดูรัสก็ได้ก่อตั้งขึ้นแล้ว โบสถ์ Peace Pentecostal ซึ่ง ก่อตั้ง ขึ้น ใน กัวเตมาลา ซิตี้ ได้ เริ่ม กระทรวง ใน ฮอนดูรัส ใน ช่วง ทศวรรษ 1960 ในช่วง ทศวรรษ 1970 ขบวนการ ฟื้นฟู ทาง ปฏิบัติ ของ คณะ คาทอลิก ได้ เริ่ม เติบโต ขึ้น ใน ชน ชั้น บน ใน เทกูซิกัลปา

สมาคมกองพลน้อยที่รักคริสเตียนได้เดินทางถึงเมืองเทกูซิกัลปาในปี 2514 โบสถ์คริสเตียนที่มีชีวิตอันอุดมสมบูรณ์ได้ก่อตั้งขึ้นในปี 2515 ศูนย์การปฏิวัติแห่งเสน่ห์ของศาสนาคริสต์แห่งกรุงเซนาเคิลเริ่มขึ้นในปี 2511 และกลุ่มรักที่มีชีวิตเริ่มขึ้นในปี 2511

โบสถ์เพรสไบทีเรียนในโบสถ์ของฮอนดูรัสส่วนใหญ่แล้วอยู่ในระยะ 150 กม. (93 ไมล์) ของเตกูซิกัลปา ที่ ชุมนุม เพรส ไบทีเรียน ครั้ง แรก ถูก ปลูก เมื่อ 50 ปี ก่อน โดย โบสถ์ เอวานเจลิคัล เพรสไบทีเรียน แห่ง ชาติ กัวเตมาลา

ปัจจุบัน พวก เขา เป็น กลุ่ม ศาสนา หลาย กลุ่ม ใน เทกูซิกัลปา รวม ทั้ง ชุมชน ชาวยิว พยาน ของ พระเยโฮวาห์ และ โบสถ์ แห่ง พระเยซูคริสต์ แห่ง สิทธิชน ยุค สุดท้าย ที่ กําลัง สร้าง วิหาร ใหม่ ใน เมือง

อาชญากรรมและความรุนแรง

ฮอนดูรัสรวมทั้งเมืองหลวงเทกูซิกัลปา มีอัตราการฆาตกรรมสูงที่สุดในโลก ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ฮอนดูรัสกําลัง มีความรุนแรงมาก ในปี 2553 อัตราการฆาตกรรมในฟรานซิสโก โมราซัน มีอายุ 83.2 (ต่อ 100,000 คน) เมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ย 86

ในปี 2009 เขตกลางได้มีอัตราการฆาตกรรมที่ 72.7 โดยทางการบันทึกการฆาตกรรมโดยเจตนา 792 คดี และการฆาตกรรมโดยเจตนา 151 คดี นี่เฉลี่ยแล้วคือ 66 ศพ ต่อเดือน หรือ 2 ศพต่อวัน 85 . 6 % ของ ผู้ เสีย ชีวิต ถูก กระทํา โดย อาวุธ ปืน และ 39 เปอร์เซ็นต์ ถูก เชื่อมโยง กับ องค์กร อาชญากรรม 91 % ของ เหยื่อ คือ ผู้ ชาย และ 81 . 2 ใน นั้น มี อายุ 15 ถึง 39 ปี พื้นที่บริเวณใกล้เคียงของ Tegucigalpa รายงานว่าการเสียชีวิตจากความรุนแรงในอัตราสูงสุดเป็นพื้นที่ยากจนและยากจนซึ่งรวมถึง Barrio Concepcion, Colonia Nuova Capital, Colonia Villa Norte, Colonia Cerro Grande, Colonia El Carrizal No. 2, Colonia Del Del Camopo, Colo, Colona La La Sla Sla La และบาร์ริโอ เซนโทร เดอ โคมายาเกล่า

ใน ปี 2009 มี ผู้ เสีย ชีวิต 246 คน จาก ยานพาหนะ ซึ่ง 52 เปอร์เซ็นต์ เป็น ผู้ เดิน เท้า รวม ทั้ง นักจักรยาน 39 % เกิด จาก รถ เอกชน และ 12 % จาก รถ ขนส่ง สาธารณะ ใน ปี เดียว กัน มี การ เสีย ชีวิต 69 ราย ที่ ถูก รายงาน ว่า เป็น ผู้ ฆ่า ตัว ตาย ซึ่ง พบ ได้ บ่อย ที่สุด ใน ช่วง อายุ 20 ถึง 29 และ 30 ถึง 35 ใน ขณะ ที่ 76 . 9 เปอร์เซ็นต์ ของ ผู้ ชาย

มีคนประมาณแปดล้านคนในประเทศ ชาวฮอนดูรัสมีสมาชิกแก๊งประมาณ 7,000 คน ในแก๊งข้างถนน 300 ถึง 400 แก๊ง ส่วนใหญ่อยู่ในเมืองเตกูซิกัลปา แก๊ง เหล่า นี้ ก่อ อาชญากรรม ทุก ประเภท ต่อ ประชากร ท้องถิ่น และ ชาว ต่าง ชาติ รวม ไป ถึง ภัย คุกคาม ทาง โทรศัพท์ พวก แก๊ง เหล่า นี้ ยัง ดู เหมือน จะ มี อํานาจ ควบคุม สิน ค้า สาธารณะ อย่าง รถ แท็กซี่ สาธารณะ และ พวกมัน ก็ มี ส่วน ร่วม มาก รัฐบาล ฮอนดูรัส ไม่ มี อํานาจ ควบคุม แก๊ง นี้ มาก นัก เพราะ ระบบ รัฐบาล ไม่ มั่นคง มาก คดี อาชญากรรม ส่วน ใหญ่ ไม่ได้ ถูก ดําเนินคดี อย่าง ดี นัก และ บาง ที ก็ ถูก ละทิ้ง ไป แต่ ผู้ บังคับ ใช้ ตํารวจ ดี กว่า ใน ย่าน ชั้น บน และ ใน ที่ ๆ นักท่องเที่ยว ใน เมือง

สกาย รัฐสภา คลับที่สูงที่สุดในเมือง ยืนอยู่ที่ความสูง 318 ฟุต (97 เมตร) ในบริเวณละแมส เดล มายาบ

สํานักงานหลัก HSBC บน Suyapa Blvd (อดีตตึกธนาคาร BGA)

เขต กลาง มี เศรษฐกิจ ที่ เท่า กับ 19 . 3 % ของ GDP ของ ประเทศ ในปี 2552 งบประมาณรายได้และค่าใช้จ่ายของเมืองคือ L.2,856,439,263 (US$151,214,182) ในขณะที่ในปี 2553 งบประมาณคือ L.2,366,993,208 (12,020$) 5,204,606) 57.9 เปอร์เซ็นต์หรือ L.43.860 พันล้าน (2.318 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) ของงบประมาณประเทศของประเทศใช้ไปภายในเขตกลาง

กําลังแรงงานที่ทํางานของเขตนี้มีประชากร 367,844 คน ซึ่งมี 56,035 คน ทํางานในภาครัฐ ใน ปี 2009 อัตรา การ ว่างงาน ใน เตกูซิกัลปา อยู่ ที่ 8 . 1 เปอร์เซ็นต์ และ คน ที่ ไม่ มี งาน อาจ จะ ใช้เวลา มาก ถึง 4 เดือน ใน การ หา จ้างงาน มี ก่อตั้ง ทาง ธุรกิจ 32 , 665 แห่ง ทั่ว ทั้ง เมือง หลวง เมือง ใหญ่ ที่สุด ของ ประเทศ ขนาดธุรกิจเหล่านี้แตกเป็นเสี่ยงๆ ดังต่อไปนี้: ไมโคร-องค์กร (73.2%), ธุรกิจขนาดเล็ก (9.63%), ธุรกิจขนาดกลาง (7.47%), บริษัทขนาดใหญ่ (0.28%), และส่วนที่เหลือที่ไม่มีการรายงาน (9.62%)

แหล่ง เศรษฐกิจ หลัก ๆ ของ เมือง คือ การค้า การ สร้าง บริการ ผ้า น้ําตาล และ ยาสูบ กิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ลดลงดังนี้: การพาณิชย์ — รวมถึงการขายส่ง ขายปลีก ซ่อมอัตโนมัติ สินค้าในบ้าน (42.86%); อุตสาหกรรมการผลิต (16.13%), การต้อนรับ — โรงแรมและร้านอาหาร (14.43%), ธนาคารและอสังหาริมทรัพย์ (10.12%), บริการทางสังคมและส่วนบุคคล (8.94%), บริการเกี่ยวกับสุขภาพ (3.90%), และอื่นๆ (3.60%)

การผลิตอุตสาหกรรมที่เกิดขึ้นในภูมิภาคนี้ประกอบไปด้วยผ้า เสื้อผ้า น้ําตาล บุหรี่ ไม้อัด กระดาษ เซรามิก ซีเมนต์ กระจก พลาสติก สารเคมี ยาง เครื่องใช้ไฟฟ้า และเครื่องจักรฟาร์ม โรงงานชุมนุมที่ปราศจากการปฏิบัติหน้าที่ในจังหวัดมากิลาโดรา ได้ถูกจัดตั้งขึ้นในอุทยานอุตสาหกรรมในหุบเขาอามาเตกา บนทางหลวงทางตอนเหนือ เงิน ตะกั่วและสังกะสียังถูกหลอมอยู่ ในชานเมืองของเมือง

การธนาคาร

อัลฟองโซ XIII การเจริญรุ่งเรืองของคอนโดในหนึ่งชุมชนรายได้สูงของเมือง โลมาส เดล กิจาโร

บริษัท ขาย รถ ของ นิสสัน ใน อเมริกา บลอดด์ ฝั่ง ตรงข้าม ถนน จาก พลาซา มิราฟลอเรส มอลล์

ธนาคารฮอนดูรัสซึ่งมีฐานอยู่ในเตกูซิกัลปา รวมถึงธนาคารกลางของฮอนดูรัส บันโก คอนติเนนตัล และ บังโก เดอ ออกซิเด นอกจากนี้ นายเตกูซิกัลปายังมีสถาบันการเงินระหว่างประเทศหลายแห่ง ซึ่งรวมถึงสถาบันการเงินของบีเอซี เครโดมาติก (เดิมคือ บันโค เมอร์แคนติล-บาเมอร์) ซิติแบงก์ ดาเวียนดา ธนาคารเพื่อการพัฒนาระหว่างอเมริกา (IAB) ธนาคารโลก และธนาคารกลางอเมริกาเพื่อการบูลโนเนีย มิรามอนเตส บนซูยาปา

การลงทุนระหว่างประเทศ

โรงงานประกอบการผลิต (มาควิลาดอร์) ได้รับการแนะนําในฮอนดูรัสในปี 2519 ในขณะที่ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจยังคงมีอยู่น้อย พวกเขาก็ได้เตรียมตัวให้พร้อมในช่วงต้นทศวรรษที่ 1990 โดยส่วนใหญ่แล้วกําลังรวมตัวอยู่ในฮอนดูรัสทางตอนเหนือ แต่หลังจากช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 กลุ่มเหล่านี้ได้ขยายไปยังภูมิภาคกลางรวมทั้งเตกูซิกัลปา ภายในปี 2005 มีมากิลาดอร์อย่างน้อย 6 ตัวทํางานในเขตกลาง

เมื่อ สิ้น ทศวรรษ 1990 และ ต้น ทศวรรษ 2000 (ทศวรรษ ) เทกูซิกัลปา ก็ ยังคง เป็น เมือง ที่ มุ่ง ความ สนใจ ต่อ การพัฒนา สวน สาธารณะ อุตสาหกรรม อุปสรรคหลักในการสร้างโรงงานในเทกูซิกัลปาได้อํานวยความสะดวกให้แก่โครงสร้างพื้นฐานในการเข้าถึงอาคารแห่งเมืองหลวงและศูนย์กลางเศรษฐกิจของประเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพ: ซานเปโดรซูลาและเปอร์โตคอร์เตซ

ในขณะที่บริษัทข้ามชาติที่ผลิตและผู้ส่งออกได้พุ่งเป้าไปที่ฮอนดูรัสทางตอนเหนือของประเทศนั้น บริษัทข้ามชาติหลายแห่งยังคงแสดงจุดยืนให้เห็นในเตกูซิกัลปา ร้านค้าปลีก ร้านอาหาร และการต้อนรับแฟรนไชส์ยี่ห้ออเมริกันชนะทั่วเมืองหลวงฮอนดูรัส เช่น วอลมาร์ท แมคโดนัลด์ และ แมริออท ใน กลุ่ม อื่น บริษัท จาก ประเทศ อื่น ๆ เช่น เม็กซิโก ยัง ได้ มา อยู่ กับ ผู้ ที่ มา ถึง เช่น โรง ภาพยนตร์ ซีเนโพลิส ที่ เปิด ขึ้น ใน ปี 2553 ใน เมือง คัสซาดาส มอลล์ อสังหาริมทรัพย์ต่างประเทศและนักพัฒนาทรัพย์สินดําเนินงานในเขตเมืองหลวงเช่นกัน เช่น Grupo Roble ของห้าง Multiplaza

ความท้าทายทางเศรษฐกิจของนายเทกูซิกัลปาเกี่ยวข้องกับประเทศอื่น ๆ เช่น อาชญากรรมที่เกิดขึ้นมา ความผิดปกติในระบบตุลาการ ความรู้สึกด้านหลังทางการศึกษา และโครงสร้างพื้นฐานที่บกพร่องในการที่จะสนับสนุนนักลงทุนต่างชาติและเปิดโอกาสให้ผู้ประกอบการท้องถิ่นเติบโตต่อไปได้

ในฐานะเมืองหลวงของฮอนดูรัส ในฐานะหัวหน้าแผนกและเทศบาลเมือง เขตกลางได้ตั้งรัฐบาลที่แยกเป็นสามประเทศ กระทรวงการต่างประเทศ และเขต ก่อนปี 2534 รัฐบาลกลางมีอํานาจอํานาจปกครองเหนือการประหารผู้จัดการเมืองทั่วประเทศ ทําให้ตัวแทนของประเทศไม่เท่าเทียมกัน และกระจายทรัพยากรและธรรมาภิบาลอย่างไม่เหมาะสม ดังนั้นในช่วงปลายปี 2533 ภายใต้เดือนธันวาคม 2533-2533 สภาแห่งชาติฮอนดูรัสจึงได้ประกาศใช้กฎหมายของเทศบาล (ลีย์ เดอ มูนาลิดาส) โดยกําหนดสถาบันต่าง ๆ ของกระทรวงและหน่วยงานของรัฐ ตัวแทนและหน่วยงานของตนในการปกครองตนเองและกระจายอํานาจออกจากรัฐบาลแห่งชาติ

ใน ขณะ ที่ รัฐบาล ปกครอง ตน เอง อยู่ เขต กลาง ก็ ยังคง ได้รับ อิทธิพล จาก รัฐบาล ประเทศ ที่ ได้รับ อิทธิพล จาก อาณาเขต นี้ ก็ ยังคง เป็น ตําแหน่ง ของ รัฐบาล การเปลี่ยนแปลงที่สําคัญในนโยบายสาธารณะและเงินทุนสําหรับโครงการสําคัญ ๆ ของเมืองมักจะยื่นขอต่อสํานักงานประธานาธิบดีก่อนที่จะได้รับการอนุมัติจากรัฐบาลท้องถิ่นของเขต

รัฐบาลในฮอนดูรัสมีความไม่เสถียรมาก รัฐบาลมีช่วงเวลาที่ยากลําบากมากในการจัดหาทรัพยากรที่เหมาะสมให้แก่ประชาชน และสร้างพลเมืองของประเทศในการลงทุนซื้ออุปกรณ์การแพทย์และการศึกษาเพื่ออาชีพทางการแพทย์ในฮอนดูรัส นอกจากนี้พวกเขายังประสบปัญหาในการควบคุมอาชญากรในเมืองและแก๊งต่าง ๆ ที่ส่งผลให้มีอัตราอาชญากรรมสูงในประเทศ

เขตกลาง

"ยินดีต้อนรับสู่เขตกลาง: ป้ายชื่อเตกูซิกัลปาและโคมายาเกวลา" ที่เขตแดนของเทศบาล

พูดอย่างถูกกฎหมายและเป็นทางการเมือง เมืองหลวงของฮอนดูรัสคือเทศบาลในเขตเซ็นทรัล (สเปน) Distrito Central หรือ DC) และ Tegucigalpa และ Comayaguela เป็นสองหน่วยงานภายในเขต อย่างไรก็ตาม สถาบันของรัฐบาลเกือบทุกแห่งก็อยู่ที่ฝ่าย Tegucigalpa ดังนั้น เพื่อจุดประสงค์ในการปฏิบัติทุกอย่าง Tegucigalpa จึงเป็นเมืองหลวง โดย ทั่วไป แล้ว พวก เขา ถูก มอง ว่า เป็น เมือง แฝด หรือ เมือง พี่ สาว ส่วน หนึ่ง เพราะ พวก เขา ถูก ก่อตั้ง ขึ้น เป็น เมือง ที่ แตกต่าง กัน สอง เมือง เมื่อเขตตอนกลางก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2470 ภายใต้วันที่ 53 พ.ศ. 2482 ของรัฐธรรมนูญแห่งฮอนดูรัสปี 2476 ทั้งสองเมืองได้กลายเป็นหน่วยงานทางการเมืองแห่งหนึ่งที่ร่วมตั้งชื่อเรื่องเมืองหลวงของฮอนดูรัส

รัฐธรรมนูญแห่งฮอนดูรัส ภายใต้บทที่ 1 มาตรา 8 รัฐ (แปล) "เมืองแห่งเทกูซิกัลปาและโคมายาเกวลา รวมกันเป็นเมืองหลวงของสาธารณรัฐ" นอกจากนี้ บทที่ 11 มาตรา 295 รัฐ (แปล) "เขตกลางประกอบด้วยเขตเทศบาลแห่งเดียวที่ประกอบไปด้วยเทศบาลเมืองเตกูซิกัลปาและโคมายาเกวลา"; อย่างไรก็ตาม เทศบาลในฮอนดูรัสถูกกําหนดให้เป็นหน่วยงานทางการเมืองที่คล้ายกับประเทศต่าง ๆ และอาจมีเมืองอยู่อย่างน้อยหนึ่งเมือง ตัวอย่างเช่น ในกรมแอตแลนติดา ลา เซบา เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดและเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในฮอนดูรัส นอกจากนี้ยังเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสามของทั้งในด้านประชากรและมหานคร อย่างไรก็ตาม Tela หนึ่งในแปดเทศบาลของ Atlantida เป็นเขตเทศบาลที่ใหญ่ที่สุดในแง่ของการบริหารจัดการทางกายภาพในแผนกนั้น เนื่องจากเทศบาลเมืองเทลาไม่ได้ถือว่าเป็นเมืองเทลาทั้งเมือง จึงไม่ใหญ่กว่าลาเซบามากนัก

มี 41 หมู่บ้าน และ 293 ช้อง ผ่าน เขต กลาง ผู้ช่วยนายกเทศมนตรี (alcalde auxiliar) ที่ได้รับมอบหมายให้ทําหน้าที่เป็นตัวแทนในพื้นที่

รัฐบาลแห่งชาติและแผนก

สถานทูตสหรัฐบนถนนลาปาซ

เตกูซิกัลปาเป็นศูนย์กลางทางการเมืองและการบริหารของฮอนดูรัส และ ยัง เป็น ที่ นั่ง ของ รัฐบาล ของ แผนก ฟรานซิสโก โมรา ซาน ด้วย ทั้งสามสาขาของรัฐบาลแห่งชาติและหน่วยงานต่าง ๆ ในทันที รวมทั้งกองอํานาจ 16 แห่งของฝ่ายบริหาร สภาแห่งชาติ ศาลสูงสุดแห่งความยุติธรรม กองทัพและสํานักงานตํารวจแห่งชาติ ตั้งอยู่ในเมือง หน่วยงาน รัฐ ส่วน ใหญ่ และ บริษัท ที่ รัฐ เป็น เจ้าของ จะ มี สํานักงานใหญ่ ใน เมือง หลวง เช่น กัน

การปกครองส่วนท้องถิ่น

รัฐบาลเมืองมีรูปแบบระบบสภานายกเทศมนตรี และได้รับการควบคุมภายใต้กฎหมายของเทศบาลซึ่งมีผลตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2534 รัฐบาลเทศบาลตอนกลาง (อัลกาลดิอา เมานิเซีย เดล ดิสตริโต เซ็นทรัล หรือ เอเอ็มดีซี) เป็นหน่วยงานปกครองของเมือง ตามที่กําหนดโดยกฎหมายการปกครองของเมือง AMDC มีโครงสร้างเป็นบริษัทเทศบาล ซึ่งเป็นหน่วยงานนิติบัญญัติที่ได้รับการเลือกตั้งและมีอํานาจสูงสุดภายในเทศบาล

บรรษัทเทศบาลจัดตั้งขึ้นโดยนายกเทศมนตรีซึ่งทําหน้าที่เป็นประธานบริหาร ผู้บริหารใหญ่ ผู้อํานวยการทั่วไปและผู้แทนทางกฎหมายของเทศบาลและรองนายกเทศมนตรี ให้ทําหน้าที่เป็นนายกเทศมนตรีเมื่อจําเป็นและทําหน้าที่แทนนายกเทศมนตรีตามที่นายกเทศมนตรีสั่ง

ผู้แทนราษฎรสิบคน (ผู้สําเร็จราชการ) ยังเป็นสมาชิกขององค์กรเทศบาลเมืองด้วย พร้อมทั้งนายกเทศมนตรียังทําหน้าที่ตามที่ได้อธิบายไว้ในกฎหมายของเทศบาล ซึ่งรวมถึงการจัดการ การจัดงบประมาณ และกฎหมายและกฎหมายท้องถิ่น

ผู้ จัดการ ทั่วไป ที่ ได้รับ การ แต่งตั้ง โดย นายกเทศมนตรี ทํา หน้าที่ เป็น ผู้ บริหาร สูงสุด ใน การ จัดการ เงิน ทุน ของ เมือง และ การ จัดสรร เลขาธิการเทศบาลซึ่งได้รับการแต่งตั้งโดยนายกเทศมนตรีด้วย ทําหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่เมืองที่มีหน้าที่บันทึกประวัติการดําเนินการของเจ้าหน้าที่ทุกฝ่าย นอกจากนี้ บริษัทเทศบาลยังได้ปรึกษาหารือกับสภาการพัฒนาของเทศบาล (เขตคอนเซโจ เดอ เดซาร์โรลโล) ซึ่งทําหน้าที่เป็นคณะที่ปรึกษาด้านประเด็นต่าง ๆ ของเมือง เช่น การพัฒนามนุษย์ ความปลอดภัยสาธารณะ สาธารณูปโภค และอื่นๆ

การบริหารปัจจุบัน

ศูนย์ราชการเป็นที่หนุนศาลสูงสุดแห่งความยุติธรรมและกระทรวงการต่างประเทศ

นายกเทศมนตรีของเขตกลางคือ นาศรี อัสฟูรา (PNH) ซึ่งดํารงตําแหน่งในวาระที่สอง (2551-2565) หลังจากได้รับเลือกตั้งใหม่ในปี 2560 เขาเป็นบุคคลที่แปดที่ทําหน้าที่เป็นนายกเทศมนตรีของเขตกลาง นับตั้งแต่การเลือกตั้งท้องถิ่นได้รับการคืนในปี 2529 (ก่อนปี 2539 รัฐบาลท้องถิ่นเขตกลาง หรือที่เรียกกันว่า คอนเซโจ เมโทรโปลิตีโน (สภาเมโทรโพลิตัน) ได้รับการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดี) และ นี่ ก็ เป็น ระยะ เวลา ที่ 9 ของ นายกเทศมนตรี ตั้งแต่ นั้น มา และ นายกเทศมนตรี ที่ ได้รับ การ เลือกตั้ง เป็น ครั้ง ที่ สี่ จาก พรรค แห่ง ชาติ

ในจํานวนผู้ทํานาย 10 คนที่รับใช้ เจ็ดคนเป็นผู้ชายและสามคนเป็นผู้หญิง ห้าเป็นของพรรคแห่งชาติ ในขณะที่อีกสองเป็นของ Libertad y Refundacion สมาชิก 2 คน เป็น ของ พรรค เสรีนิยม และ อีก คน หนึ่ง มา จาก พรรค ต่อต้าน การทุจริต

ทั้งนายกเทศมนตรีและนายกเทศมนตรีเมืองต่างได้รับเลือกให้ดํารงตําแหน่ง 4 ปี โดยผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งในเขตกลาง การถอดนายกหรือสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเพื่อเหตุผลใด ๆ นั้นมีไว้ให้กระทรวงมหาดไทยและประธานาธิบดี (รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยโปลซีออน) อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ กุสติเซีย)

การบังคับใช้กฎหมาย

การบังคับใช้กฎหมายในเมืองเป็นความรับผิดชอบของตํารวจแห่งชาติฮอนดูรัส กําลังตํารวจทั่วประเทศ ตํารวจแห่งชาติรักษากองบัญชาการไว้ ในเขตตอนกลางในโคโลเนีย คาซามาต้า สํานักงานตํารวจนครบาลหมายเลข 1 (เจฟาตูรา เมโทรโปลิตานาหมายเลข 1) เป็นกรมตํารวจที่รับผิดชอบด้านกฎหมายและระเบียบของเมือง มันควบคุมพื้นที่ตํารวจ 7 เขต ทั่วเขตมหานคร นี่คือเขต 1-1 เอล อีเดน เขตตํารวจ 1-2 เอล มานเดน, เขต 1-3 ซาน มิเกล, เขต 1-4 ของสํานักงานตํารวจเคนเนดี้ที่ 1-4 จากกรมตํารวจ 1-5 เอล เบเลน, ตํารวจอําเภอลา กรานซ์ และตํารวจ 1-7 ซานฟรานซิสโก สําหรับปี 2554 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงความมั่นคงได้กําหนดให้มี L.2.162 พันล้าน (114.283 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) เป็นการบังคับใช้กฎหมายและการสืบสวนคดีอาญาในเขตกลาง

ตามที่กําหนดโดยกฎหมายว่าด้วยความร่วมมือระหว่างตํารวจและสังคม (เลย์ เดอ ปูลีเซีย แอนวิเฟนเซีย โซเชียล) เทศบาลสามารถให้เงินทุนตํารวจของเทศบาลของตนได้ (เทศบาลโปลิเซีย) และเขตกลางดําเนินการกับกําลังตํารวจของเทศบาลจํานวน 160 นาย กระทรวงยุติธรรม (เดปาราเมนโต เมืองฌุสติเซีย) ผ่านทางศาลตํารวจเทศบาล (Juzgado de Policia) และดําเนินคดีฟ้องร้องคดีกฎหมายท้องถิ่น

กระทรวงมหาชน (มินิสเตริโอ ปูบลิโก) เป็นทนายความของรัฐซึ่งมีอํานาจตามกฎหมายทั่วประเทศในการดําเนินคดีทางกฎหมายในกฎหมายอาญาในนามของประชาชน และยังมีสํานักงานใหญ่อยู่ที่เขตกลาง และดํารงตําแหน่งอัยการในภูมิภาคทั่วประเทศ อัยการสูงสุดของสาธารณรัฐ (Procuraduria General de la Republica) คือผู้แทนทางกฎหมายของประเทศ และดําเนินคดีในนามของรัฐ

วิทยาเขตมหาวิทยาลัยอิสระแห่งชาติฮอนดูรัส (UNAH)

มหาวิทยาลัยโรคหัวใจแห่งพระเยซูในโคมายาเกลาแห่งมหาวิทยาลัยคาทอลิกฮอนดูรัส (ยูนิซาห์)

เทกูซิกัลปาเป็นศูนย์การศึกษาแห่งชาติ เป็นเจ้าภาพมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่และสถาบันการศึกษาระดับสูงในประเทศ สําหรับปี 2554 รัฐบาลแห่งชาติได้จัดสรรให้กับแอล 9.175 พันล้าน (484.9 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ของงบประมาณการศึกษาของประเทศ (เท่ากับ 42.1 เปอร์เซ็นต์ของผลรวม) ที่เขตกลาง

ระบบการศึกษาของรัฐและเอกชนในเทกูซิกัลปาถูกแบ่งออกเป็น 16 เขต (ระยะทาง) ทุกเขตเป็นส่วนหนึ่งของกรมการศึกษา (Dictricion De Education) ของกระทรวงการต่างประเทศ ซึ่งในทางกลับกันก็เป็นส่วนหนึ่งของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการของประเทศ

มี โรง เรียน รัฐ 1 , 235 แห่ง ใน เขต กลาง ถูก ทําลาย ลง ใน ฐานะ โรง เรียน ด่วน 488 แห่ง โรง เรียน ประถม 563 แห่ง และ โรง เรียน กลาง และ มัธยม 184 แห่ง ในปี 2546 มีนักเรียนทั้งหมด 287,517 คน ลงทะเบียนเรียนในโรงเรียนประถม 28,915 คน ในโรงเรียนประถม 159,679 คน และ 98,923 คน ในช่วงกลางหรือมัธยม อัตราการอ่านหนังสือ ณ ปี 2011 อยู่ที่ 80%

โรงเรียนเอกชน

มี โรง เรียน สอง ภาษา ประมาณ 147 แห่ง ใน เทกูซิกัลปา โรงเรียนอเมริกันแห่งเทกูซิกัลปา (K-12), โรงเรียนดิสคัฟเวอรี (K-12), โรงเรียนนานาชาติเดลแคมโป (K-12), โรงเรียนลาเอสตันเซีย (K-11) และโรงเรียนนานาชาติเตกูซิกัลปา (K-12, คริสเตียน) ถือเป็นโรงเรียนเอกชนที่มีราคาแพงที่สุดในเมือง โดยรวม K-12 เทคูซิกัลปาของอเมริกัน สกูล โทกูซิกัลปา มีค่าใช้จ่ายรวม L.1.366 ล้าน (US$72,248) ตลอดปี (ยอดเงินคิดจากปีการศึกษา 10-11) โรงเรียนเอกชนเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีโดยสถาบันต่าง ๆ ของอเมริกา เช่น สมาคมวิทยาลัยโลกใต้และโรงเรียน (SACS-CASI) และโรงเรียนอเมริกันแห่งเตกูซิกัลปาเป็นโรงเรียนเดียวที่มีโครงการแบคคาเลอเรทระหว่างประเทศ (IB) นักเรียนส่วนใหญ่ของพวกเขาเรียนต่างประเทศ โรงเรียนเอกชน/สองภาษาที่ได้รับความนิยมอื่น ๆ รวมถึงโรงเรียนเอลเวล (K-11) โรงเรียนโดวาล (K-11, รูปแบบเซวาลา), โรงเรียนลาเอสตันเซีย (K-11), โรงเรียนชาได (K-11, คริสเตียน), ลิเซ่ ฟรังโก-ฮอนดูเรียน (K-12, ฝรั่งเศส), โรงเรียนฝึกฝนมาตราจักร (K) ศูนย์ แห่ง ชาติ (N-8avo, คริสเตียน)

มีสองวิธีในปฏิทินโรงเรียน: ช่วงเวลาอเมริกัน (สิงหาคมถึงกรกฎาคม) ส่วนใหญ่แล้วจะใช้โดยโรงเรียนเอกชนและสองภาษา และ ช่วง ละติน (กุมภาพันธ์ ถึง เดือนพฤศจิกายน) ที่ โรง เรียน รัฐ ใช้

สถาบันอุดมศึกษา

มหาวิทยาลัยโฆเซ เซลีโอ เดล วาลเลอ (ยูเชซีวี) ในแคว้นโคโลเนีย

มี มหาวิทยาลัย 12 แห่ง ใน เทกูซิกัลปา รวม ทั้ง สถาบัน การศึกษา ที่ ได้รับ ทุน สนับสนุน จาก รัฐ อีก 3 แห่ง

มหาวิทยาลัยอิสระแห่งชาติแห่งฮอนดูรัส (UNAH) ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 2480 เป็นมหาวิทยาลัยที่สําคัญที่สุดของประเทศ และเป็นสถาบันการศึกษาในภูมิภาคแปดแห่งในเมืองอื่นของประเทศ อูนาห์-บาเย เด ซูลา อูนาห์ลา เซบา อูนาห์-โคบายากวา อูนาห์-โคลูเตกา อูนาห์-จูติคัลปา อูนาห์-บาเย เดล อากูอัน และศูนย์เทคโนโลยีแห่งมหาวิทยาลัยอูนาห์-ดันลี โดยจะจ้างพนักงานจํานวน 4,980 คนตลอดช่วงแคมป์ โดยเฉลี่ยเงินเดือนปีที่ L.241,184 (12,747)

อีกสองสถาบันที่ได้รับเงินทุนสนับสนุนจากสาธารณะคือ ฟรานซิสโก โมราซัน (UPNFM) แห่งชาติ ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 2532 โดยมุ่งเน้นการเตรียมนักการศึกษาในอนาคตในสาขาวิชาต่าง ๆ และสถาบันแห่งชาติเพื่อการพัฒนาวิชาชีพ (INFOP) ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 2515 โดยเน้นความสนใจในด้านสาขาวิชาการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม มหาวิทยาลัยเกษตรแห่งชาติ (UNA) ก่อตั้งขึ้นในปี 1950 นอกจากนี้ยังได้รับเงินทุนสนับสนุนจากรัฐและตั้งอยู่ใน Catacamas, Olancho ดํารงตําแหน่งประสานงานใน Tegucigalpa

มีมหาวิทยาลัยเอกชน 10 แห่งในเทกูซิกัลปา

และยังมีศูนย์การศึกษาระดับสูงอีกสองแห่งด้วย: ศูนย์มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี (CEUTEC) เป็นส่วนหนึ่งของ UNITEC; และศูนย์มหาวิทยาลัยกูเยมูระ (CUG) ก่อตั้งขึ้นในปี 1982

ภาพเซาท์บาวน์ของอานิลโล เพริเฟริโค (เบลทเว) ที่โรงพยาบาลมาริอา เพเดียทริก ออกจากโรงพยาบาล

ชั่วโมงอันตื่นตื่นในอเมริกากลาง บลวด์ มีคนมองทางเหนือจากสะพานพลาซ่า มิราฟลอเรส คนเดินถนน

ในเทกูซิกัลปา ทุกเมืองยังคงเข้าถึงได้ด้วยรถยนต์ แม้ว่าบางย่านในเมืองจะประสบกับความทุกข์ยากจากถนนที่ไม่ได้ลาด แคบ หรือถนนในเมืองที่ทําให้ยากต่อการหลบหลีก ตาราง ของ ถนน พื้นผิว และ เครือข่าย ของ สาย ไฟ หลัก และ หิน โค้ง ข้าม ผ่าน บริเวณ หลัก ๆ ของ เมืองหลวง อย่างไรก็ตาม ถนนที่ถูกส่งผ่านมากที่สุดนั้นมีปัญหา จากความหนาแน่นของการจราจรที่หนาแน่น เนื่องจากภูมิศาสตร์ของภูมิภาคและการเปลี่ยนแปลงเมือง

ประมาณ 400 , 000 คัน รถ แล่น บน ถนน ใน เมือง และ ถนน ทุก วัน เขต ที่ เก่า ที่สุด ไม่ได้ ถูก สร้าง ขึ้น ด้วย ความ คิด ของ รถยนต์ ดัง นั้น จึง ขาด หนทาง ที่ ดี ใน การ รองรับ ยานพาหนะ จํานวน มาก การพัฒนาที่ใหม่กว่า เช่น ห้างสรรพสินค้า ได้ถูกสร้างขึ้นโดยคํานึงถึงรถยนต์ด้วย เพื่อให้สามารถจอดรถขนาดใหญ่ได้ เพื่อให้ผู้มาเยี่ยมชมได้ ใน ทศวรรษ ที่ ผ่าน มา หลาย ๆ คน ใน กอง ทุน และ บาดเจ็บ ได้ ถูก ติดตั้ง ขึ้น ใหม่ ด้วย การ แยก ตัว ออก จาก กัน เพื่อ ให้ การ ไหล ของ รถ ติด ง่าย ขึ้น

ถนนและทางหลวง

แผนที่แสดงเครือข่ายถนนและทางหลวงตลอดเขตกลางและชายแดน

ในปัจจุบันสํานักเลขาธิการงานสาธารณะ การขนส่งและการเคหะวิง (ฮอนดูรัส) (SOPTRAVI) ได้แบ่งเครือข่ายทางหลวงของประเทศออกเป็นเส้นทางระหว่างประเทศ (รูตา (ระหว่างประเทศ) เส้นทางเดินสากล (รูตา นาซิออง) และเส้นทางระดับจังหวัด (โรตา เวชินัล) ตัวเลขเหล่านี้ถูกกําหนด อย่างไรก็ตาม บ่อยครั้งที่พวกเขาถูกระบุว่าใช้ปลายทางทางกายภาพ (เช่น ทางหลวง Tegucigalpa-Danlii) เป็นตัวเลขที่ตัวเลขเองเนื่องจากสัญญาณถนนขาดแคลน

เส้นทางสากลถูกกําหนดให้เป็น "CA-" ตามด้วยหมายเลขทางหลวง (เช่น CA-1) ซึ่งสามารถเป็นตัวเลขหนึ่งหรือสองหลักที่อยู่ในตราสัญลักษณ์ทางหลวงได้ ทางหลวง "CA-" เป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายทางหลวงในอเมริกากลาง (ดังนั้นจดหมาย "CA") ที่เชื่อมโยงฮอนดูรัสกับประเทศเพื่อนบ้านโดยเป็นส่วนหนึ่งของทางหลวงแพนอเมริกัน ทางหลวงแห่งชาติมีหมายเลข 2-3 หลัก และเส้นทางส่วนภูมิภาคได้รับมอบหมายให้มีหมายเลข 3 หลัก

ถนนส่วน

อานิลโล เปริเฟริโค (เบลทเวย์) ที่ซูยาปา บูเลวาร์ด โอเวอร์พาสใกล้บาซิลิกาแห่งซูยาปา

มุ่งหน้าไปทางตะวันตกของกองกําลังติดอาวุธบลฟด์ ใกล้กับทางแยกของเมโทรมอลล์

Anillo Periferico (ถนนเบลท์เวย์หรือริง) และ Bulevard Fuersas Armadas (Armed Forces Blvd) เป็นช่องทางแสดงผลสองทางของเมือง ซึ่งประกอบด้วยตัวแบ่งตรงกลาง การเปลี่ยนผ่าน และช่องว่างผ่านต่าง ๆ ซึ่งอนุญาตให้มีการรับส่งข้อมูลแบบควบคุมได้ สิ่งเหล่านี้เชื่อมต่อกับสิ่งสําคัญอื่นๆของเมือง: เซ็นทรัลอเมริกา เบลฟด์, ซูยาปา บลวด์, ยูโรเปียนคอมมิวนิตีบลูดด์ และคูเวตเบลฟด์ ซึ่งเป็นเส้นทางที่เข้าถึงได้อย่างจํากัด เนื่องจากพวกเขาได้ติดตั้งการเปลี่ยนแปลงระหว่างทาง แต่อาจไม่มีทางผ่านหรือทางผ่านในการข้ามเส้นทางจราจรบนพื้นผิว

แม้ จะ มี เครือข่าย ทาง หลวง ใหญ่ แต่ ก็ ไม่ มี ใคร เข้าไป ใน ตัวเมือง แห่ง ประวัติศาสตร์ โดย ตรง โดย บังคับ ให้ คน ขับ รถ ต้อง พึ่งพา ถนน บน ผิว ถนน อย่างมาก เช่น เดียว กับ ใน เมือง ใน อเมริกา กลาง ส่วน ใหญ่ การ วาง แนว และ ขับ รถ อาจ จะ ยาก สําหรับ ผู้ เข้า ชม ครั้ง แรก เนื่องจาก ธรรมชาติ ของ การ ตั้ง ชื่อ ถนน ป้าย ถนน ไม่ พอ และ พฤติกรรม การ ขับ รถ ของ ชาว เมือง คณะบริหารการเมืองได้จุดสีเขียวให้กับโครงการโครงสร้างพื้นฐานทางถนนหลายโครงการ เพื่อช่วยลดความหนาแน่นของการจราจรและปรับปรุงสภาพโดยรวมของเมือง

รายชื่อแหล่งกบดานสําคัญในเขตกลาง รวมทั้งเส้นเลือดแดงใหญ่และถนนนอกกระโปรง:

การขนส่งสาธารณะ

ระบบ ขนส่ง สาธารณะ ใน เทกูซิกัลปา และ โคมายา เกวลา มี พื้นฐาน มา จาก รถเมล์ และ แทกซี่ ซึ่ง ครอบคลุม 71 % ของ การ อพยพ ทาง ถนน ของ เมือง หลวง เส้นทางรถบัสถูกตั้งชื่อตาม ละแวกที่พวกเขาครอบคลุม ตัวอย่างเช่น เส้นทาง ที่ เดินทาง จาก ใน เมือง ไป ยัง ยู นา อา มี ชื่อ ว่า เซนโทร อูนา หรือ เซ็นโทร - มัลพลาซา - อู นา ครับ รถ แทกซีส เป็น วิธี ที่ เร็ว ที่สุด ใน การ ย้าย ไป รอบ เมือง หลัง จาก การขนส่ง รถ ยนต์ ส่วน ตัว แทกซี่ เป็น ที่ นิยม สําหรับ การ เดินทาง ระยะ สั้น หรือ การ เดินทาง ที่ ต้องการ ความ เร่งด่วน รถแทกซี่ ราคา ถูก สําหรับ นักท่องเที่ยว ระหว่าง ประเทศ อย่างไรก็ตาม การขนส่งมวลชนในเมืองไม่ใช่รูปแบบที่ถูกที่สุดสําหรับคนท้องถิ่น มีแท็กซี่มากกว่า 12,000 คันในเขตกลาง

ระบบ ขนส่ง สาธารณะ ใน เทกูซิกัลปา ก็ ไม่ มี การ จัด ระเบียบ อะไร มาก การเป็นธุรกิจที่แสวงหากําไร จึงส่งเสริมการแข่งขันระหว่างเจ้าของฟลีทที่รายได้เป็นสิ่งสําคัญ โดยไม่คํานึงถึงคุณภาพและประสิทธิภาพของบริการ การ ควบคุม การขนส่ง สาธารณะ มี ข้อ บกพร่อง มาก คนขับรถประจําทางจะต้องแข่งขันกันกับผู้โดยสาร จึงจะสามารถหารายได้สูงสุดได้ ในขณะที่กําลังกลายเป็นอันตรายแก่คนขับรถคนอื่นๆ และคนเดินเท้าและมีส่วนทําให้รถติด มี รถ ขนส่ง สาธารณะ บน ถนน อยู่ มากมาย รัฐบาลได้ประกาศระบบขนส่งสาธารณะว่าเป็นระบบการขนส่งที่จัดหาวัสดุเกินและไม่มีประสิทธิภาพ

มีโครงการหนึ่งที่กําลังก่อสร้างอยู่เพื่อให้ระบบขนส่งสาธารณะสามารถอัพเกรดได้ โดยมีการเพิ่มกองเรือขนส่งมวลชน ในปลายเดือนพฤษภาคม 2554 สภาแห่งชาติได้อนุมัติโครงการดังกล่าวโดยเป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงทางการเงินกับธนาคารเพื่อการพัฒนาระหว่างสหรัฐฯ (IAB) ระบบ BRT จะถูกจัดการโดยรัฐบาลเขตกลางเท่านั้น

ระบบขนส่งทางดินแห่งชาติและระหว่างประเทศ

เทกูซิกัลปา เชื่อมต่อ กับ ประเทศ อื่น ๆ ผ่าน ทาง เมือง ไป ยัง บริการ รถ ประจํา ทาง ด่วน เมือง มีรถบัสหลายสายเชื่อมต่อเมืองหลวง กับส่วนที่เหลือของฮอนดูรัส ไม่มีเทอร์มินัลรถบัสกลางเมือง ใน ทาง กลับ กัน ก็ มี สถานี รถ ประจํา ทาง หลาย แห่ง ที่ กระจัดกระจาย ไป ทั่ว เมือง โดยเฉพาะ ใน โคมา ยา เกวลา และ สถานี บาง สถานี ก็ ถูก บริการ โดย บริษัท รถ ประจํา ทาง โดย ตรง โดย ที่ บริการ อยู่ ตรงนั้น เทกูซิกัลปา เชื่อมต่อ กับ อเมริกา กลาง และ เม็กซิโก ผ่าน ทาง สาย รถ ประจํา ทาง ระหว่าง ประเทศ รถ ประจํา ทาง ออกไป สําหรับ กัวเตมาลา เอลซัลวาดอร์ นิการากัว คอสตาริกา ปานามา และ เม็กซิโก ทุก วัน

การขนส่งทางอากาศ

มองจากอากาศยานเมื่อธนาคารเข้ามาสมทบกับรันเวย์ในขั้นสุดท้าย พื้นที่ใกล้เคียงที่อยู่อาศัยในลาสฮาดัส

ท่าอากาศยานนานาชาติอันอเมริกันแอร์ไลน์ โบอิ้ง 757 ลงจอดที่ตอนกอนติน

ท่าอากาศยานนานาชาติตอนคอนติน (IATA) TGU, ICAO: MHTG) ทําหน้าที่เป็นสนามบินหลักในและออกจาก Tegucigalpa บริการนี้จัดโดยสายการบินภายในประเทศสามสายและสายการบินระหว่างประเทศหกสายที่เชื่อมต่อเมืองหลวงเข้ากับเมืองสามเมืองในสหรัฐอเมริกาและสี่เมืองในอเมริกากลางรวมทั้งสี่เมืองในฮอนดูรัส

ท่าอากาศยานถูกวิพากษ์วิจารณ์บ่อยครั้งว่าเป็นอันตราย เพราะตําแหน่งของมัน อยู่ถัดจาก เซียร่า รันเวย์สั้น และวิธีที่ยาก เครื่องบินไอพ่นใหญ่ ๆ ต้องใช้ เพื่อทําให้ ปิ่นผมแน่น เลี้ยวซ้ายที่ความสูงต่ํา ลงสู่พื้นบนรันเวย์สั้น นักบินสายการบินระหว่างประเทศบินเข้าสู่กรุงทอนคอนซิน ได้รับการฝึกอบรมเพิ่มเติมสําหรับแนวทางตอนกอนติน

ทอนคอนตินได้รับการปรับปรุงโดยผลงานของบริษัทสนามบิน เตกูซิกัลปา (CAT) ซึ่งเป็นเจ้าของโดย ทาคา แห่งเอลซัลวาดอร์ บริษัทนี้จัดการโดย InterAirports บริษัทนี้ได้รับการว่าจ้างโดยรัฐบาลฮอนดูรัสเพื่อจัดการสนามบินสี่แห่งในประเทศ

หน่วยงานสนามบินและรัฐบาลฮอนดูรัสได้เริ่มการเจรจากันใหม่เรื่องสนามบินในเดือนเมษายน พ.ศ. 2554 และประกาศว่าจะเริ่มปฏิบัติการที่สนามบินปาลเมโรลาแห่งใหม่ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงปี 2554 หลังจากพยายามเปลี่ยนสนามบินนานาชาติโทนคอนติน โดยใช้สนามบินที่ปาลเมโรลาในโคมายากัว ซึ่งฐานทัพอากาศโซโตคาโนตั้งอยู่ อย่างไรก็ตาม ในการอัพเดทวันที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2554 ประธานาธิบดีโลโบกล่าวว่าเจ้าหน้าที่ยังคง "ประเมินข้อดีและข้อเสีย" ในการสร้างสนามบินแห่งใหม่ สามปีหลังจากที่ประธานาธิบดีมานูเอล เซลายาประกาศว่าเที่ยวบินเชิงพาณิชย์ทั้งหมดจะถูกถ่ายโอนไปยังฐานทัพอากาศโซโตะคาโน อย่างไรก็ตาม การทํางานในท่าเรือแห่งใหม่ที่โซโต คาโน ก็ถูกยกเลิกหลังจากที่นายเซลายาถูกปลดออกจากตําแหน่งเมื่อวันที่ 28 มิถุนายน 2552 ในการปฏิวัติในฮอนดูรัสปี 2552 เมื่อได้ตระหนักถึงท่าอากาศยานปาลเมโรลา เที่ยวบินระหว่างประเทศไปยังและจากตอนคอนตินจะยังคงใช้งานได้ต่อไปแต่จะจํากัดอยู่แค่เครื่องบินขนาดเล็ก

Tegucigalpa ถูกบิดด้วย:

องค์การสหประชาชาติเตกูซิกัลปามองจากอุทยานเอลปิคาโช-ยูไนเต็ด